เนื้อเรื่องหลังจากแก้ไข:
ホテルのロビーに、二人の男がソファーで座っている。男Aは新聞を広げ、男B はただ腰かけている。男Bは、カメラを首からふらさげ、地図を片手にどうやら道を探していたような外国人と目が合ってしまう。「あっやばい！」と男Bは思った瞬間、その外国人が男Bに近づいてきた。「これはまずい！きっと僕に道を聞くつもりだ。めんどくさいことになるぞ。どうしよう…。」とっさに男Bは男Aの広げた新聞紙と胸の間に入り込んで顔を隠れましたのだが、外国人は何でこの男Bがそのようなことをするのかわからず驚いている。
内省：
หลังจากการอ่านการเล่าเรื่องของคนญี่ปุ่นและคำศัพท์ที่ได้เรียนในห้องเรียน
ทำให้เห็นวิธีการเขียน และคำศัพท์ต่างๆ ซึ่งในการเขียนเล่าเรื่องในครั้งที่แล้ว
ได้อธิบายเรื่องโดยใช้คำยืดยาวเกินไป และมีการลงท้ายประโยคด้วย「ます」กับ「て」เยอะ ในการเขียนครั้งนี้จึงพยายามทำให้เนื้อหาไม่ยืดยาว
กระชับมากขึ้นและทำให้เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจมากขึ้น โดยครั้งนี้ใช้รูปประโยคแบบธรรมดา
อธิบายตัวละคร โดยระบุตัวละครให้ชัดเจน (男Aは…、男B は..) และมีการอธิบายตัวละครชาวต่างชาติเพิ่มเข้ามา
ในเรื่องการใช้คำศัพท์และการเขียนประโยค เนื่องจากตัวเองมีคลังคำศัพท์น้อยและมีการเรียงประโยคไม่ถูกต้องในครั้งที่แล้ว
ในครั้งนี้พยายามใช้คำศัพท์ที่มีความหมายโดยตรงและไม่เขียนอธิบายยืดยาว
เรียงประโยคให้ถูกต้อง โดยนำคำศัพท์และการเขียนประโยคของคนญี่ปุ่นมาใช้ในการเล่าเรื่อง
เช่น「新聞を広げ、…ただ腰かけている」、「新聞紙と胸の間に入り込んで…」 และการใช้「…のか」เป็นต้น ซึ่งทำให้เนื้อเรื่องมีความกระชับและดูเป็นธรรมชาติมากขึ้น
นอกจากนี้ได้ใส่คำพูดเพิ่มเข้าไปเพื่อทำให้เนื้อเรื่องดูมีความสนุกสนานมากขึ้นตามการเล่าเรื่องของคนญี่ปุ่น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น