ตอนที่ 8: I can change!...New me

    จากฝึก storytelling ในครั้งที่ 1และ 2 ไปแล้ว มาดูพัฒนาการการเล่าเรื่อง 外国人ในครั้งสุดท้ายกันเลยว่าจะเป็นยังไง


เนื้อเรื่อง(storytelling เรื่อง外国人ครั้งสุดท้าย) :

　ホテルのロビーにソファーがあります。（はい）そのソファーにAさんとBさんが座っています。Aさんが新聞を読んでいて、Bさんが何もしないで座っています。（そうですか）はい、えっとBさんが座っているとき、地図を持って、首からカメラをかけている外国人と目が合ってしまいました。えっとBさんが外国人と目が合ってしまって、「あ！ちょっとやばい！どうしよう！」とBさんが思った瞬間に（はい）えっと外国人がBさんが座っているところに近づいて来ました。はい、Bさんが英語が話せないので、その外国人と話さないようにとなりのAさんといっしょに新聞を読んでしまいました。（ああ）その外国人がBさんがそんなことをしてしまって、ちょっと怒りました。（ええ）


内省:

　 จากการได้เล่าเรื่องเดิมอีกครั้ง ในฐานะคนเล่าทำได้ไม่ค่อยดีนัก เพราะไม่ได้ทำให้ผู้ฟังมีส่วนร่วมในการเล่าเรื่องมากเท่าไรและรู้สึกการเล่าไม่ต่างจากครั้งแรกมากนัก เพราะลืมคำศัพท์และวิธีการเขียนจากที่ได้แก้ไขในครั้งก่อน ครั้งนี้จึงมีการเล่าและใช้คำศัพท์เหมือนครั้งแรกเป็นส่วนใหญ่ คือใช้อธิบายยาวๆแทนการใช้คำศัพท์หนึ่งคำ เช่น นั่งเฉยๆ 「何もしないで座っています」,  แอบหลังหนังสือพิมพ์「いっしょに新聞を読んでしまいました」 แต่มีการเพิ่มการใช้คำว่า เดินเข้ามาใกล้ 「近づいて来ました」และใส่คำพูดเพิ่มเข้าไป ในฐานะคนฟัง ขณะที่ฟังเพื่อนพยายามตั้งใจฟังเรื่องที่เพื่อนเล่ามากขึ้นและพยายามตอบรับเพื่อนให้มากที่สุดเมื่อมีโอกาส ซึ่งต่างจากครั้งแรกที่ตอบรับโดยการพยักหน้าเฉยๆ